Observatiestage.

Vorige week ben ik 3 dagen naar mijn oude schooltje gegaan voor observatiestage.

Het was in 1 woord 'geweldig'!

Ik mocht gaan volgen in de derde kleuterklas, bij juf Lin. Het klasje was gezellig, vrolijk en functioneel ingericht en al leek de ruimte in het begin wat klein, toch konden alle 25 kleuters er gemakkelijk in. De kleuters zelf waren lekker actief en rumoerig en deden enthousiast mee met de spelletjes en lessen. Waarschijnlijk kwam dit ook doordat de juf zelf zo enthousiast en expressief was. Door haar aan het werk te zien heb ik ook weer meer bijgeleerd wat mijn taalvaardigheid betreft. Vooral de manier waarop ze de aandacht trok door haar stem te laten dalen of door zachter te praten. Dit maakte het ook spannend voor de kleuters, waardoor zij, bij het stellen van vragen, sneller reageerden. 

Het vertellen van het verhaal was ook leuk. Ze gebruikte niet echt stemmetjes, maar vertelde gewoon het verhaal. Na het lezen van twee bladzijden liet ze de prenten zien. Ze vertelde mij, dat je bij jongere kleuters, het boek best altijd met de prenten naar de klas gedraaid houdt. Dit is bij de oudste kleuters niet echt meer nodig. De kinderen en ik luisterden in ieder geval geboeid en antwoordden juist op al haar vragen.

Wanneer juf Lin naar de refter ging met de kleuters die 's middags op school bleven eten, ben ik nog even in de kring gebleven, met de kinderen die naar huis moesten. Dit was een mengeling van verschillende kleuterklasjes.

Ik heb er op dat ogenblik dan maar van geprofiteerd om, bij wijze van oefening, ook een boek voor te lezen. Het verhaal was echter wat moeilijk voor hen, dus ben ik over gegaan op vertellend lezen. Het was zeer fijn te merken dat ze allemaal heel aandachtig luisterden en dat er veel interactie was. Het was zelfs zo spannend dat de mama's en papa's iets langer op de speelplaats hebben moeten wachten.

Binnen twee weken is het mijn beurt om les te geven, en in die week heb ik ook mijn mondeling examen van taalvaardigheid. Ik ben benieuwd, maar bovenal zenuwachtig. 

Bedenkingen bij voorlezen.

Mijn dochter is mijn proefkonijn. Haar vader ook, maar die durft af en toe gaan lopen. Duchtig aan het voorlezen dus. Oefenen, oefenen en oefenen.

Met stemmetjes, zonder stemmetjes, met uitbeelden, met veel vragen, zonder vragen, enz. enz.

Vele boeken zijn reeds de revue gepasseerd, en de mensen van de kinderbibliotheek kennen mij ondertussen ook al. Vandaag begon ik mij echter af te vragen of alle kinderboeken wel goed zijn voor kinderen. Ik heb het hier niet over het feit dat ze wel geschikt zijn voor een bepaalde leeftijd, maar over de onderwerpen. 

Vandaag las ik het mooie verhaal "Welterusten kleine beer" voor. Dit gaat over een beertje dat bang is in het donker. Telkens haalt grote beer een grotere lantaarn, tot heel de grot verlicht is. Nu is kleine beer enkel nog bang voor het donker buiten. Grote beer laat hem de maan zien die alles lichter maakt en kleine beer valt in slaap. Aangezien mijn dochter van twee gefascineerd is door de maan en de sterren en het toch bedtijd was, heb ik dit verhaal voorgelezen. Ook heb ik telkens de nadruk gelegd op licht en donker en op het feit dat die kleine beer toch niet zo flink is, omdat hij niet direct gaat slapen. Bewust ben ik niet echt ingegaan op het feit dat die kleine beer bang is in het donker. Natuurlijk komt deze zin er wel enkele keren in voor. Sorcha vond het een mooi verhaal en antwoordde juist op al mijn vragen over licht en donker. Ze wees de maan en de sterren aan en vond kleine beer ook niet flink, want: "Mama je mag niet ondersteboven staan in bedje hè."Nadat ik haar welterusten had gewenst deed ik het licht uit en wilde ik de deur sluiten, toen ik plots een fijn stemmetje hoorde zeggen: " Mama, mag ook lichtje aan? Sorcha ook bang van donker."

"Neeeeeeeeee!"

Kunnen kinderen door boeken juist een angst krijgen? Worden zij ook al beïnvloed door zo een onschuldig boek of is dit gewoon een kwestie van na-apen. Moet ik deze boeken weren of eerder uitleggen dat andere kindjes soms wel bang zijn, maar daarom zij niet?

Aangezien ik net met pedagogie bezig ben, heb ik het maar pedagogisch aangepakt. Ik ben naast haar gaan zitten en heb verteld over kindjes die bang zijn in het donker. Net als het verhaal van "Kikker is bang." Soms zijn de kindjes bang, maar is er helemaal niets. Sorcha is niet bang in het donker en haar beer en konijn ook niet. Als Sorcha echt bang is mag ze mama roepen en dan komt mama eens kijken wat haar bang heeft gemaakt.

De kleine meid knikte heel serieus, antwoordde:"Je bent lief mama", en viel in slaap voordat haar hoofd haar kussentje raakte.

Mama kon met traantjes in de ogen naar beneden.

"Want, weet je, iedereen is wel eens bang." (uit kikker is bang)

Een leuke site over voorlezen

Een artikel over de invloed van voorlezen op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kleuters.